Class 8, Chapter -1, Assamese MIL, SEBA, পাঠ ১: নিয়ৰ
ক্ৰিয়া-কলাপ (পৃষ্ঠা ২)
২। উত্তৰ দিয়া।
(ক) মুকুতা মণিটি বুলি কবিয়ে কিহক বুজাইছে?
উত্তৰ: মুকুতা মণিটি বুলি কবিয়ে ঘাঁহ-বনৰ ওপৰত জিলিকি থকা নিয়ৰৰ কণাবোৰক বুজাইছে।
(খ) নিয়ৰক কবিয়ে কাৰ কাৰ লগত তুলনা কৰিছে?
উত্তৰ: কবিয়ে নিয়ৰক মুকুতা মণি, নিশাৰ আকাশৰ পৰা সৰি পৰা তৰা, নৃত্যৰতা পৃথিৱীৰ ডিঙিৰ পৰা ছিগি পৰা মণি আৰু পুৱাৰ পোহৰত সেমেকি উঠা চকুপানীৰ লগত তুলনা কৰিছে।
(গ) নিয়ৰে হিয়াত কি সাঁচি থোৱাৰ কথা কৈছে?
উত্তৰ: নিয়ৰে হিয়াত নিজম আকাশৰ নিচুক কথাটি সাঁচি থোৱাৰ কথা কৈছে।
(ঘ) ফুলনিত কি ছিগি ৰৈ গ’ল?
উত্তৰ: ফুলনিত মণি ছিগি ৰৈ গ’ল।
(ঙ) কবিয়ে কি সৰি থকাৰ কথা কৈছে?
উত্তৰ: কবিয়ে নিশাৰ তৰা এটি সৰি থকাৰ কথা কৈছে।
৩। কবিতাটোৰ মূলভাব চমুকৈ লিখা।
উত্তৰ: ‘নিয়ৰ’ কবিতাটোত কবি চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাই কাহিলি পুৱাৰ প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য বৰ্ণনা কৰিছে। কবিয়ে ঘাঁহ-বনৰ পাতত জিলিকি থকা নিয়ৰৰ টোপালবোৰক মুকুতা মণি, সৰি পৰা তৰা, ফুলনিত নাচি থকা কোনোবা ৰংগিলীৰ ডিঙিৰ পৰা ছিগি পৰা মণি আৰু পুৱাৰ চকুলোৰ লগত তুলনা কৰিছে। এই নিয়ৰৰ কণাবোৰে যেন নিজম আকাশৰ নিচুক কথা হিয়াত সাঁচি ৰাখিছে। কিন্তু বতাহৰ জোকাৰণিত ফুলৰ পাহিৰ পৰা এই সৌন্দৰ্যময় নিয়ৰ সৰি পৰাত কবিৰ মনত বিষাদে দেখা দিছে।
৪। শব্দ-সম্ভাৰ আৰু অভিধান চাই তলৰ শব্দবোৰৰ অৰ্থ লিখা।
ফটিক – এবিধ ফটফটীয়া বগা পাথৰ; স্ফটিক।
শোভে – শুৱনি কৰে; ধুনীয়া দেখায়।
হেঙুলি – ৰঙা; বেলি ওলোৱাৰ সময়ৰ ৰং।
নিজম – নীৰৱ; শান্ত; শব্দ নোহোৱা।
নিচুক – মনে মনে থকা; শান্ত।
ক্ৰিয়া-কলাপ (পৃষ্ঠা ৩)
৫। প্রসংগ সংগতি দর্শাই ব্যাখ্যা কৰা।
“নিজম আকাশৰ নিচুক কথাটি… কোনে হাঁহিছিল নাচি।”
উত্তৰ: উক্ত কবিতাফাঁকি আমাৰ পাঠ্যপুথিৰ অন্তৰ্গত চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাদেৱৰ ‘নিয়ৰ’ নামৰ কবিতাটিৰ পৰা তুলি অনা হৈছে।
কবিয়ে নিয়ৰৰ টোপালবোৰৰ মাজত সৌন্দৰ্যৰ লগতে এক গভীৰ ৰহস্যও বিচাৰি পাইছে। তেওঁ কল্পনা কৰিছে যে এই নিয়ৰৰ কণাবোৰে নিজৰ বুকুত নিজম আকাশৰ সকলো নিচুক বা গোপন কথা সাঁচি ৰাখিছে। সেইবোৰ দেখি এনে লাগে যেন সিহঁতে কোনোবা কাহানিৰ পুৰণি সপোন দেখিছে, য’ত কোনোবাই হাঁহিছিল আৰু নাচিছিল। পুৱাৰ নিয়ৰক এক জীৱন্ত সত্তাৰ দৰে কল্পনা কৰি কবিয়ে এইদৰে ভাৱ প্ৰকাশ কৰিছে।
৬। পাঠৰ পৰা অন্ত্য মিল থকা শব্দবোৰ লিখা।
ধোৱা → যোৱা
সাঁচি → নাচি
মণি → এইকণি → পানী
ভাহি → পাহি
৭। উল্লিখিত শব্দবোৰৰ সমার্থক শব্দ লিখা।
টোপনি – নিদ্ৰা
বেলি – সূৰ্য, ৰবি
পানী – জল, নীৰ
ফুল – পুষ্প, কুসুম
নিশা – ৰাতি, ৰজনী
সপোন – স্বপ্ন
আকাশ – গগন, অম্বৰ
চকু – নয়ন, নেত্ৰ
৮। বিপৰীত অৰ্থ বুজোৱা শব্দ লিখা।
ছিগি – জোৰা লগা
সৰগ – নৰক
পুৱা – গধূলি
দিন – ৰাতি
নিজম – কোলাহলপূৰ্ণ
হাঁহি – কান্দোন
৯। বাক্য ৰচনা কৰা।
মুকুতা – পুৱাৰ নিয়ৰৰ টোপালবোৰ মুকুতাৰ দৰে জিলিকি আছিল।
পাহি – বতাহৰ কোবত গোলাপৰ পাহি এটা সৰি পৰিল।
শোভে – নতুন কাপোৰযোৰে তোমাক বৰ শোভে।
নিচুক – গধূলি গাওঁখন নিচুক হৈ পৰে।
ফুলজুপি – বাৰীৰ ফুলজুপিত ৰঙা জৱা ফুলিছে।
ফটিক – ফটিকৰ দৰে ফটফটীয়া পানীত মাছবোৰ খেলি আছে।
ক্ৰিয়া-কলাপ (পৃষ্ঠা ৬)
১০। ‘নিয়ৰ’ কবিতাটিত থকা তৎসম আৰু তদ্ভৱ শব্দবোৰ বাছি উলিয়াই লিখা।
তৎসম শব্দ – মণি, নিশা, পানী।
তদ্ভৱ শব্দ – মুকুতা (মুক্তা), ফটিক (স্ফটিক), তৰা (তাৰা), সৰগ (স্বৰ্গ), হিয়া (হৃদয়), সপোন (স্বপ্ন), চকু (চক্ষু), পাহি (প্ৰহী)।
১১। তুমি জনা তৎসম আৰু তদ্ভৱ শব্দবোৰৰ এখন তালিকা প্রস্তুত কৰা।
তৎসম শব্দ – চন্দ্ৰ, সূৰ্য, গ্ৰহ, নদী, আকাশ, জীৱন, বর্ণ।
তদ্ভৱ শব্দ – হাত (হস্ত), কাম (কৰ্ম), কাণ (কৰ্ণ), গাঁও (গ্ৰাম), সাপ (সৰ্প), দাঁত (দন্ত), আজি (অদ্য)।
১২। দৈনন্দিন জীৱনত বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত তুমি ব্যৱহাৰ কৰা ইংৰাজী শব্দবোৰ ভাগে ভাগে লিখা।
শিক্ষা সম্বন্ধীয় – স্কুল, কলেজ, পেন, পেঞ্চিল, টেবুল, চকী।
খেল সম্বন্ধীয় – ক্ৰিকেট, ফুটবল, বেট, বল, গ’ল।
যান-বাহন – বাছ, ট্ৰাক, স্কুটাৰ, মটৰগাড়ী, ইঞ্জিন।
পোছাকপাতি – ফ্ৰক, পেণ্ট, চাৰ্ট, কোট।
আচবাব – টেবুল, চকী, বেঞ্চ, বিচনা।
বাচন-বৰ্তন – কাপ, প্লেট, গিলাচ, চামুচ।
ক্ৰিয়া-কলাপ (পৃষ্ঠা ৭)
১২। এটা শব্দত প্ৰকাশ কৰা।
(ক) যি আনৰ উন্নতি দেখিব নোৱাৰে – চকু চৰহা / পৰশ্ৰীকাতৰ
(খ) একে মাকৰ সন্তান – সহোদৰ
(গ) যাৰ ঘৰ-বাৰী নাই – অঘৰী / গৃহহীন
(ঘ) যিজনে ভাল-বেয়া বিচাৰ কৰিব নোৱাৰে – অবিবেচক
(ঙ) যি আগেয়ে হোৱা নাই – অভূতপূৰ্ব
১৩। …খণ্ডবাক্যবোৰেৰে বাক্য ৰচনা কৰা।
তৰা-নৰা ছিঙি – চোৰটোৱে মানুহৰ ভয়ত তৰা-নৰা ছিঙি দৌৰিলে।
আকাশত চাং পতা – কাম নকৰাকৈ ধনী হোৱাৰ সপোন দেখা মানে আকাশত চাং পতা।
পানীৰ তলৰ কাঁইট – তুমি যিজন মানুহক বৰকৈ বিশ্বাস কৰিছা, তেৱেঁই তোমাৰ পানীৰ তলৰ কাঁইট হ’ব পাৰে।
কথা চহকী – ৰমেন এজন কথা চহকী লোক, তেওঁ সকলোকে কথাৰে হঁহুৱাই ৰাখে।
হিয়াৰ আমঠু – প্ৰতিটো সন্তানেই মাক-দেউতাকৰ হিয়াৰ আমঠু।
অলীক সপোন – পৰিশ্ৰম নকৰাকৈ অলীক সপোন দেখিলে জীৱনত সফল হ’ব নোৱাৰি।
চকু চৰহা – চকু চৰহা স্বভাৱটো সমাজৰ বাবে বৰ বেয়া।
ক্ৰিয়া-কলাপ (পৃষ্ঠা ৮)
১৪। তলৰ বাক্যকেইটিৰ খালী ঠাইত অৰ্থৰ লগত সংগতি ৰাখি ভাগি, ভাঙি, ছিগি, ছিঙি বহুৱাই পূৰ কৰা।
(ক) মেৰামতি নকৰা বাবে জহি-খহি ঘৰটো ভাগি গ’ল।
(খ) ধুমুহাই ঘৰটো ভাঙি পেলালে।
(গ) পুৰণি হোৱা বাবে ৰছীডাল ছিগি থাকিল।
(ঘ) জোৰকৈ টনা-আঁজোৰা কৰা বাবে ৰছীডাল ছিঙি গ’ল।
(ঙ) এবছৰ নৌহওঁতেই মথাউৰিটো ভাগি গ’ল।
(চ) বানপানীয়ে মথাউৰিটো ভাঙি পেলালে।
ক্ৰিয়া-কলাপ (পৃষ্ঠা ৯)
১৬। সাঁথৰ ভাঙা।
(ক) মৌ-মাখি নহয় কিন্তু… বামুণ নহয় কিন্তু…
উত্তৰ: পঢ়ুৱৈ (কিতাপৰ মৌ খায়, পইতা লয়)।
(খ) ৰজাৰ ঘৰৰ হাতী, ধান খায় পাচি পাচি।
উত্তৰ: ঢেঁকী।
(গ) বৰজাৰ কাপোৰ তিয়াব পাৰি, শুকুৱাব নোৱাৰি।
উত্তৰ: জিভা।