পাঠ ১২: আগতে নিজে নিকা হ’, Class 5, Chapter 12,  SEBA New Book, Assamese Medium

Next Chapter

 

পৃষ্ঠা ১০৫

(ক) পদ্যটিৰ ৰচক কোন?

উত্তৰ: পদ্যটিৰ ৰচক হ’ল কবি অম্বিকাগিৰী ৰায়চৌধুৰী।

(খ) কবিয়ে আনক ধোৱাৰ আগতে নিজকে কি হ’বলৈ কৈছে?

উত্তৰ: কবিয়ে আনক ধোৱাৰ আগতে নিজকে ‘নিকা’ (পৰিষ্কাৰ) হ’বলৈ কৈছে।

(গ) কবিৰ মতে নিজক নিকা কৰিবলৈ হ’লে কি কি কৰিব লাগে?

উত্তৰ: কবিৰ মতে নিজক নিকা কৰিবলৈ হ’লে নিজৰ হিয়া-মনৰ মলি ধুই পখালি ল’ব লাগে।

(ঘ) কবিৰ মতে আনক সঁচা কথা ক’বলৈ উপদেশ দিয়াৰ আগতে নিজে কি কৰিব লাগে?

উত্তৰ: কবিৰ মতে আনক সঁচা কথা ক’বলৈ উপদেশ দিয়াৰ আগতে নিজে সঁচা কথা ক’ব লাগে আৰু নিজৰ সত্যত দৃঢ়তাৰে ৰৈ থাকিব লাগে।

পৃষ্ঠা ১০৬

তলৰ শব্দবোৰৰ অৰ্থ শব্দ সম্ভাৰ আৰু অভিধানত চাই শিকোঁ আহা

উত্তৰ:

নিকা – পৰিষ্কাৰ, নিৰ্মল

পখালি – পানীৰ দ্বাৰা নিকা কৰি, ধুই দি

দৃঢ়তা – কঠিনতা, অলৰ-অচৰ গুণ, সংকল্পবদ্ধতা

আত্মিক – ইজনে সিজনৰ মনৰ বা আত্মাৰ ওচৰ চপা

কবিৰ মতে জীৱনত কেনেকৈ ধন-সোণ জমা কৰিব পাৰি লিখা।

উত্তৰ: কবিৰ মতে, যদি কোনো ব্যক্তিয়ে আনক উপদেশ দিয়াৰ আগতে নিজে সেইবোৰ পালন কৰে, যেনে— আনক নিকা কৰাৰ আগতে নিজে নিকা হয়, নিজৰ হিয়া-মনৰ মলি ধুই পেলায়, আৰু আনক সঁচা ক’বলৈ কোৱাৰ আগতে নিজে সঁচা কৈ নিজৰ সত্যত দৃঢ় হৈ ৰয়, তেনেহ’লে তেওঁৰ জীৱনত আপোনা-আপুনি আত্মিক ধন-সোণ জমা হ’ব।

পদ্যকেইফাকি বুজাই লিখা।

(ক) নিজৰ হিয়া-মনৰ মলি / ধুই পখালি ল’-

উত্তৰ: এই ফাঁকিৰ দ্বাৰা কবিয়ে কৈছে যে আমি আনক ভাল হ’বলৈ কোৱাৰ আগতে প্ৰথমে নিজৰ অন্তৰখন পৰিষ্কাৰ কৰিব লাগে। অৰ্থাৎ, নিজৰ মনৰ পৰা বেয়া ভাব, হিংসা, কপটতা আদি মলিবোৰ আঁতৰাই পেলাব লাগে।

(খ) আনক কোৱাৰ আগখিনিতে / নিজে সঁচা ক’-

উত্তৰ: এই ফাঁকিৰ দ্বাৰা কবিয়ে বুজাইছে যে আমি আনক সঁচা কথা ক’বলৈ উপদেশ দিয়াৰ আগতে, আমি নিজে সদায় সঁচা কথা কোৱা উচিত। আমি যি সত্যক বিশ্বাস কৰোঁ, সেই সত্যত আমি অটল হৈ থাকিব লাগে।

পদ্যটি গদ্যৰূপত কোৱা আৰু লিখা।

উত্তৰ: (গদ্যৰূপ) হে ভাই, আনক পৰিষ্কাৰ কৰাৰ আগতে তুমি নিজে পৰিষ্কাৰ হোৱা। প্ৰথমে নিজৰ হৃদয় আৰু মনৰ মলিবোৰ ধুই পখালি লোৱা। আনক সঁচা কথা ক’বলৈ কোৱাৰ আগতে, তুমি নিজে সঁচা কথা কোৱা। নিজৰ সত্যত আৰু নিজৰ প্ৰকৃত ৰূপত দৃঢ়তাৰে থিয় হৈ থাকা। তেতিয়াহে তোমাৰ হোৱা, লোৱা আৰু কোৱা অৰ্থপূৰ্ণ হ’ব, আৰু তোমাৰ জীৱনজুৰি আত্মিক ধন-সোণ জমা হ’ব।

‘আত্মিক’ শব্দটোত ‘ত্ম’ যুক্তাক্ষৰটো আছে। … এনেধৰণৰ ‘ম’ যোগ হোৱা পাঁচটা যুক্তাক্ষৰ লিখি প্রত্যেকৰে দুটাকৈ শব্দ লিখা।

উত্তৰ:

১. ক + ষ = ক্ষ (শব্দ: শিক্ষা, ক্ষমা)

২. জ + ঞ = জ্ঞ (শব্দ: জ্ঞান, বিজ্ঞান)

৩. ষ + ণ = ষ্ণ (শব্দ: কৃষ্ণ, তৃষ্ণা)

৪. ন + ত = ন্ত (শব্দ: শান্ত, অন্ত)

৫. ল + প = ল্প (শব্দ: কল্পনা, শিল্প)

পৃষ্ঠা ১০৭

‘গা’ আৰু ‘খা’ ক্রিয়াপদকেইটা (অনুজ্ঞা)ত বিভক্তি যোগ কৰি নিত্য বৰ্তমান আৰু ভৱিষ্যত কালৰ ৰূপত লিখা।

উত্তৰ:

‘গা’ (Sing) – অনুজ্ঞা ৰূপ

নিত্য বৰ্তমান (তুচ্ছাৰ্থত – তই): গা

নিত্য বৰ্তমান (আদৰ অৰ্থত – তুমি): গোৱা

নিত্য বৰ্তমান (তৃতীয় পুৰুষ – সি/আপুনি): গাওক

ভৱিষ্যত কাল (তুচ্ছাৰ্থত – তই): গাবি

ভৱিষ্যত কাল (আদৰ অৰ্থত – তুমি): গাবা

ভৱিষ্যত কাল (তৃতীয় পুৰুষ – সি/আপুনি): গাব

‘খা’ (Eat) – অনুজ্ঞা ৰূপ

নিত্য বৰ্তমান (তুচ্ছাৰ্থত – তই): খা

নিত্য বৰ্তমান (আদৰ অৰ্থত – তুমি): খোৱা

নিত্য বৰ্তমান (তৃতীয় পুৰুষ – সি/আপুনি): খাওক

ভৱিষ্যত কাল (তুচ্ছাৰ্থত – তই): খাবি

ভৱিষ্যত কাল (আদৰ অৰ্থত – তুমি): খাবা

ভৱিষ্যত কাল (তৃতীয় পুৰুষ – সি/আপুনি): খাব

তলৰ শব্দকেইটাৰে বাক্য ৰচনা কৰা।

উত্তৰ:

হিয়া-মন: সৎকামেৰে নিজৰ হিয়া-মন পৰিষ্কাৰ কৰি ৰাখিব লাগে।

ধুই পখালি: বৰষুণজাকে গছ-গছনিবোৰ ধুই পখালি নিকা কৰি পেলালে।

দৃঢ়তা: মহৎ লোকসকলে নিজৰ আদৰ্শৰ ওপৰত সদায় দৃঢ়তা অৱলম্বন কৰে।

নিকা: সদায় নিকা কাপোৰ পিন্ধিব লাগে।

পৃষ্ঠা ১০৮

তলৰ শব্দবোৰৰ বিপৰীত অৰ্থ বুজোৱা শব্দ লিখা।

উত্তৰ:

সত্য – অসত্য (বা মিছা)

নিজৰ – আনৰ (বা পৰৰ)

জমা – খৰচ

আত্মীয় – অনাত্মীয় (বা পৰ)

নিকা – মলিয়ন (বা লেতেৰা)

তোমাৰ মনটো ভালে ৰাখিবলৈ কি কি কাম কৰিবা দলত আলোচনা কৰি লিখা। (ধ্যান, প্ৰাৰ্থনা আদিৰ দৰে কাম)

উত্তৰ: মোৰ মনটো ভালে ৰাখিবলৈ মই এই কামবোৰ কৰিম:

১. নিতৌ পুৱা উঠি কিছু সময় ধ্যান বা যোগাসন কৰিম।

২. সদায় ঈশ্বৰৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰিম।

৩. ভাল কিতাপ পঢ়িম।

৪. মাক-দেউতা আৰু শিক্ষাগুৰুৰ কথা মানি চলিম।

৫. কেতিয়াও মিছা কথা নক’ম আৰু বেয়া কামৰ পৰা আঁতৰি থাকিম।

পৃষ্ঠা ১০৯

কেতিয়াবা তুমি এৰাব নোৱৰা পৰিস্থিতিত বাধ্য হৈ মিছা কথা ক’বলগীয়া হ’ব পাৰে। তেনে পৰিস্থিতিৰ বিষয়ে কোৱা আৰু লিখা।

উত্তৰ: (এই উত্তৰটো ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতাৰ ওপৰত আধাৰিত। এটা উদাহৰণ তলত দিয়া হ’ল:)

এদিনাখন মোৰ বন্ধু এজনে বিদ্যালয়লৈ অহা নাছিল কাৰণ তাৰ দেউতাকৰ অসুখ হৈছিল। কিন্তু সি মোক শিক্ষকক ক’বলৈ মানা কৰিছিল। যেতিয়া শিক্ষকে মোক তাৰ কথা সুধিলে, মই কি ক’ম ভাবি পোৱা নাছিলোঁ। মই যদি সঁচা কথা কওঁ তেন্তে বন্ধুৱে বেয়া পাব। সেয়ে, মই বাধ্য হৈ ক’লোঁ যে তাৰ কি হৈছে মই নাজানো। যদিও মই মিছা কথা ক’ব বিচৰা নাছিলোঁ, তথাপি বন্ধুত্ব ৰক্ষা কৰিবলৈ মই সেই এৰাব নোৱৰা পৰিস্থিতিত মিছা ক’বলগীয়া হ’ল।

কবিয়ে কৈছে- ‘নিজৰ হিয়া-মনৰ মলি / ধুই পখালি ল-‘। হিয়া-মনৰ মলি কেনেকৈ আঁতৰাব পাৰি সেই বিষয়ে দলত আলোচনা কৰি কোৱা আৰু লিখা।

উত্তৰ: হিয়া-মনৰ মলি মানে হ’ল আমাৰ মনত থকা বেয়া গুণবোৰ, যেনে— হিংসা, খং, লোভ, দুখ, আৰু আনৰ প্ৰতি বেয়া ভবা। এই মলিবোৰ আমি তলত দিয়া ধৰণে আঁতৰাব পাৰোঁ:

১. সৎসংগ: সদায় ভাল মানুহৰ লগত থাকিব লাগে, যিয়ে আমাক ভাল কথা শিকাব পাৰে।

২. ভাল কিতাপ পঢ়া: মহৎ লোকৰ জীৱনী, ধৰ্মগ্ৰন্থ আৰু ভাল গল্পৰ কিতাপ পঢ়িলে মনৰ পৰা বেয়া ভাব আঁতৰি যায়।

৩. ধ্যান আৰু প্ৰাৰ্থনা: নিতৌ ধ্যান আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰিলে মন শান্ত হয় আৰু আমি নিজৰ ভুলবোৰ বুজিব পাৰোঁ।

৪. সঁচা কথা কোৱা: সদায় সঁচা কথা ক’লে মনত কোনো ধৰণৰ অপৰাধবোধ নাথাকে, যাৰ ফলত মনটো নিকা হৈ থাকে।

৫. আনক সহায় কৰা: দুখীয়াক বা বিপদত পৰা লোকক সহায় কৰিলে মনত আনন্দ পোৱা যায়, যিয়ে মনৰ মলি ধুই পেলায়।

 

(ঘ – প্রকল্প) তোমালোকৰ বিদ্যালয় আৰু ওচৰৰ অঞ্চলত থকা বিভিন্ন ভাষা-ভাষী লোকৰ মাজত কেনেকৈ মিলা-প্রীতি গঢ় লৈ উঠিছে, বৰ্ণনা কৰি টোকা প্রস্তুত কৰা।

উত্তৰ: (এই উত্তৰটো শিক্ষার্থীৰ নিজৰ অঞ্চলৰ ওপৰত ভিত্তি কৰিব। এটা নমুনা উত্তৰ:)

আমাৰ অঞ্চলৰ মিলা-প্ৰীতি

আমাৰ বিদ্যালয় আৰু ওচৰ-পাজৰৰ অঞ্চলটো বিভিন্ন ভাষা-ভাষী লোকৰ বাসস্থান। ইয়াত অসমীয়া, বঙালী, হিন্দী, মণিপুৰী আৰু বড়ো ভাষা কোৱা লোক আছে। ইমানবোৰ ভিন্নতা থকাৰ পিছতো আমাৰ মাজত এক গভীৰ মিলা-প্ৰীতিৰ সম্পৰ্ক আছে।

বিদ্যালয়ত আমি সকলোৱে একেলগে পঢ়া-শুনা কৰোঁ, খেলা-ধূলা কৰোঁ। আমাৰ অঞ্চলত যেতিয়া বিহু, দুৰ্গা পূজা বা ঈদ উৎসৱ হয়, তেতিয়া সকলোৱে মিলি-জুলি আনন্দ কৰোঁ। এই উৎসৱবোৰত এজনে আনজনক মাতে আৰু খোৱা-লোৱা কৰে। এইদৰে আমি সকলোৱে ভাই-ককাইৰ দৰে মিলা-প্ৰীতিৰে বাস কৰি আহিছোঁ।

 

Q.তোমালোকৰ বিদ্যালয় আৰু ওচৰৰ অঞ্চলত বিভিন্ন ভাষা কোৱা লোক আছে। সেই ভাষাবোৰৰ এখনি তালিকা প্রস্তুত কৰা। প্ৰতিটো ভাষাৰে দহটাকৈ শব্দ তলৰ তালিকাত লিখা।

উত্তৰ: (এই তালিকাখন শিক্ষার্থীৰ নিজৰ অঞ্চলৰ ওপৰত ভিত্তি কৰিব। এটা নমুনা উত্তৰ:)

ভাষাৰ নাম: অসমীয়া

শব্দ: মা, দেউতা, পানী, ভাত, কিতাপ, কলম, ঘৰ, স্কুল, ভাল, বেয়া

ভাষাৰ নাম: বঙালী

শব্দ: মা, বাবা, জল, ভাত, বোই, কোলোম, বাডি, স্কুল, ভালো, খারাপ

ভাষাৰ নাম: হিন্দী

শব্দ: মা, পিতাজী, পানী, চাউল, কিতাব, কলম, ঘৰ, স্কুল, আচ্ছা, বুৰা

ভাষাৰ নাম: বড়ো

শব্দ: আই, আফফা, দৈ, উংখাম, বিজাৰ, খোলম, ন’, ফৰাইসালি, মাজাং, হামজা